Przeżywamy setną rocznicę urodzin św. Jana Pawła II. Z tej okazji planowanych było wiele wydarzeń kulturalnych oraz religijnych. Niestety w związku z pandemią część z nich została odwołana, a niektóre przeniesione zostały do wirtualnej rzeczywistości. Niestety nie odbyła się narodowa pielgrzymka do Rzymu, podczas której Eucharystii w Bazylice św. Piotra miał przewodniczyć papież Franciszek. Ten trudny czas nie powinien jednak zakłócić nam przeżywania tej rocznicy, refleksji nad nauczaniem i spuścizną papieża Polaka.Marzeniem wielu z nas było, aby Jan Paweł II został z nami. Doceniając jego wielkość i ojcowską miłość wielu z nas starało się i stara, by pamięć o nim przetrwała. Wyznaczane są: papieskie szlaki, budowane są pomniki, pamiątkowe tablice upamiętniające jego pobyt wśród nas. Wiele instytucji, placówek, szkół przyjmuje Jana Pawła II za swojego patrona. W Kielcach jedną z nich jest Dom Pomocy Społecznej przy ul. Jagiellońskiej 76, który imię papieża Polaka nosi od 15 lat.

Dom zbowidowca

Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy w państwie rządzonym przez komunistów uległa zmianie tradycyjna mentalność społeczeństwa, pojawił się problem ludzi starzejących się, schorowanych, samotnych i niedołężnych, którzy często pozostawali bez opieki. Budowa dużego domu pomocy społecznej przy ul. Jagiellońskiej w Kielcach była więc reakcją władz miejskich na rosnące potrzeby. Nowy dom budowany był jednak nie z myślą o przeciętnym obywatelu. Jego pensjonariuszami miały być osoby zasłużone dla ówczesnej władzy, dlatego do dziś starsi mieszkańcy Kielc nazywają go Domem „zbowidowca” lub „kombatanta”. Zamierzenia komunistycznych władz były imponujące. W nowo budowanym Domu docelowo miało się znaleźć aż 360 osób, co było liczbą oszałamiającą. Komuniści zakładali, że będzie on największym i najnowocześniejszym Domem w Polsce, ale jak zwykle te wygórowane ambicje nie zostały spełnione.

Wierzymy, że patron naszego Domu opiekuje się dalej nami i naszym miastem.

Podziel się cytatem

Pierwotnie zaprojektowano budynki dwupiętrowe. Jednak na wniosek Komitetu Wojewódzkiego PZPR nadbudowano trzecie piętro bocznego skrzydła budynku. W styczniu 1978 r. Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego wydał pierwsze decyzje kierujące osoby do nowego ośrodka. Uroczystość otwarcia domu odbyła się 28 lutego 1978 r. Pierwszym mianowanym dyrektorem placówki był Stanisław Błaszkiewicz. W domu zawiązało się terenowe koło ZBOWID. Na czele pięćdziesięcioosobowej grupy kombatantów stanęła emerytowana nauczycielka Halina Brede.

Czuliśmy taką potrzebę

Robert Biernacki, który organizował spotkania dla mieszkańców Domu (między innymi z Laurą Garcia Querol – attaché do spraw kultury Ambasady Meksyku w Polsce, Bożeną Targosz – polską dziennikarką i prezenterką telewizyjną, Rafałem Olbińskim – polskim malarzem i twórcą plakatów), zajmował się kontaktem z mediami i promocją wydarzeń kulturalnych. On, jak wiele osób pracujących w domu i pensjonariuszy, pragnął by Dom Pomocy Społecznej miał za patrona Jana Pawła II. – Kilka dni po śmierci papieża Jana Pawła II, na zebraniu pracowników działu kultury rozmawialiśmy o tym dla nas wszystkich smutnym wydarzeniu. Nasze spotkania organizowaliśmy w celu realizacji wielu inicjatyw, które służyły mieszkańcom Domu. To spotkanie było przełomowe z uwagi na to, że wspólnie postanowiliśmy poczynić starania mające na celu nazwanie imieniem Jana Pawła II największego DPS-u w województwie świętokrzyskim. Robert Biernacki opracowywał listy, które zostały dostarczone do wszystkich mieszkańców Domu, i koordynował zbiórkę podpisów. – Wspieraliśmy Samorząd Domu Pomocy Społecznej na czele z ówczesnym przewodniczącym Rady Mieszkańców Edwardem Gajosem.

Akcja przebiegała bardzo dynamicznie, mimo że w jej trakcie dyrektor Domu Anna Śleźnik ciężko zachorowała. To właśnie pani Anna zajęła się między innymi bardzo staraniem i współpracą w tej kwestii z Urzędem Miasta Kielce oraz prezydentem Wojciechem Lubawskim. Z powodu choroby dyrektor Śleźnik, przewodnie pismo do prezydenta Miasta Kielce Wojciecha Lubawskiego, podpisał jej zastępca Marek Wieliński.

To jest moja matka ta ziemia

14 maja 2005 r. na wniosek mieszkańców Domu,  Rada Miasta Kielc nadała placówce imię – Ojca Świętego  Jana Pawła II. Jak do tego doszło? Wspomina ówczesna dyrektor Domu Anna Śleźnik. – W ostatnim okresie choroby papieża Jana Pawła II modliliśmy się wspólnie z mieszkańcami na codziennej Mszy św. o Jego zdrowie, natomiast na sobotę, w dniu Jego odejścia umówiliśmy się na Apel o godz. 21. Rozstawaliśmy się smutni… Wstąpiłyśmy z koleżanką do katedry, żeby czuwać, wtedy też dotarła do nas wiadomość, że papież zmarł… W poniedziałek po Mszy św. spotkaliśmy się w klubie Domu, aby porozmawiać, powspominać Ojca Świętego. Każdy z nas przeżywał swoją opowieść, ja przyznałam, że wierzyłam do końca w cud, bo przecież nie może od nas odejść. Co będzie dalej, jak zmieni się świat, gdy go zabraknie?! – takie myśli kłębiły się wtedy w mojej głowie.

Wspominaliśmy słowa z kazania z Masłowa z 3 czerwca, 1991r.: „…To jest moja Matka, ta ziemia! To jest Matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry, I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! Was też powinny boleć!”. Poczuliśmy pragnienie, żeby zatrzymać papieża przy nas, żeby mieć go za patrona naszej rodziny, którą tutaj w Domu wszyscy tworzymy. Kilka dni później musiałam wyjechać do szpitala w Aninie, żeby ratować swoje serce, a wszystkim zajęli się domownicy. W międzyczasie modlili się za mnie o moją szczęśliwą operację. Domownicy i przyjaciele i ja również prosiłam o uleczenie przez wstawiennictwo Jana Pawła II. I stał się cud! Po szczęśliwej operacji 19 kwietnia 2005 r. dowiedziałam się o wyborze nowego papieża Benedykta XVI, pomyślałam, że jest nadzieja kontynuacji myśli Jana Pawła II, bo wybrano przyjaciela zmarłego papieża. Z radością dowiedziałam się, że mieszkańcy i pracownicy Domu zbierali podpisy pod petycją skierowaną do Rady Miasta i Prezydenta Kielc o nadanie imienia Jana Pawła II naszemu Domowi. Gdy wróciłam z Anina, mogłam wziąć udział w sesji Rady Miasta i usłyszeć osobiście wynik głosowania. Potem mieszkańcy wybrali się do Collegium Maius, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zaprzyjaźniliśmy się również z kustosz Lucyną Bełtowską, która przyjeżdżała do nas z wystawami i pogadankami, a także pomogła nam w utworzeniem w naszym Domu wystawy stałej o Janie Pawle w naszej kaplicy w DPS. Zgromadzone są tutaj reprinty dokumentów z okresu studiów Karola Wojtyły, monety, zdjęcia, plakaty i wiele pamiątek. Wierzymy, że nasz patron opiekuje się dalej nami i naszym miastem – mówi Anna Śleźnik.