Wcielenie Syna Bożego nadaje nowe znaczenie wymiarowi przestrzeni i miejsca. Zachowane są ślady obecności Boga na ziemi. Wierni podejmują trud pielgrzymowania, aby cieleśnie, namacalnie doświadczyć niezwykłego spotkania z Bogiem. Nie jest możliwe masowe pielgrzymowanie do Ziemi Świętej, dlatego ważne jest, aby podjąć trud pielgrzymowania na miarę swoich możliwości. Jako chrześcijanie, mamy wiele miejsc pielgrzymkowych. Są nimi zwłaszcza sanktuaria.
Celem pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej jest m.in. Betlejem. W dosłownym tłumaczeniu ta nazwa znaczy "dom chleba". Tam znajduje się miejsce Narodzenia. Pastwiska wokół miasteczka, na których hodowano i wypasano liczne stada, obfitowały w groty, które w porze nocnej służyły pasterzom za schronienie dla siebie i bydła. Grota Narodzenia leży w pobliżu miasta. Narodzenie Jezusa miało miejsce w porze zimowej, jak to zostało przyjęte w liturgii. Groty, leżące w pobliżu miasta były puste (w porze zimowej, gdy deszcze ożywiały tereny pustynne, pasterze odchodzili na dalsze pastwiska) i mogły służyć na schronienie rodzącej Matce Zbawiciela (nasze kolędy raczej ukazują stajnię, a nie grotę, zgodnie z rzeczywistością jednak opiewają niedogodności pory zimowej).
Dziś Grota Narodzenia znajduje się pod centralnym miejscem Bazyliki Narodzenia, która została zbudowana za czasów
Konstantyna. W tej właśnie świątyni w noc Bożego Narodzenia odprawiana jest uroczysta Pasterka. Po jej zakończeniu przenosi się do Groty Narodzenia małą figurę Bożego Dzieciątka. Miejsce narodzenia Jezusa oznaczone jest srebrną gwiazdą o czternastu ramionach. Przez cały rok pielgrzymi na klęczkach zbliżają się, by ucałować to miejsce i kładą tam dewocjonalia.
W łączności z Miejscem Świętym dziekan ks. Kazimierz Szkaradek, proboszcz i kustosz sanktuarium Przemienienia Pańskiego w Cmolasie podróżował w Roku Jubileuszowym do Ziemi Świętej i z Betlejem przywiózł oryginalną figurkę Dzieciątka, by wierni modlący się w cmolaskim sanktuarium poprzez tę figurkę mieli łączność z Miejscem Świętym. Po raz pierwszy umieszczono ją na centralnym miejscu w czasie Pasterki 2000 r. na specjalnie przygotowanym miejscu, bardzo podobnym do Groty Narodzenia. Przed glównym ołtarzem przygotowano marmurowy postument z gwiazdą, na której ułożono figurkę. W tle zawieszony jest ozdobny kilim, na wzór betlejemskich ozdób.
W Cmolasie wiele osób podchodziło, by uklęknąć i ucałować tę figurkę. O ogromnym wzruszeniu mówiła Natalia Hoynet, nauczycielka pracująca przez pewien czas w Cmolasie, która pochodzi z Ukrainy i należy do Kościoła greckokatolickiego. Ze swojej wspólnoty, z niewielkiej miejscowości pod Lwowem przywiozła chustę "dla Dzieciątka", gdyż u nich panuje zwyczaj, że każdego roku wierni przynoszą do świątyni chustę, by na niej złożyć figurkę Dzieciątka. Jest to wyraz hołdu i czci składany Bożej Dziecinie, a także jako symbol jedności ekumenicznej Kościołów rzymskokatolickiego i greckokatolickiego.
W roku 2000 wierni pielgrzymowali do sanktuarium Przemienienia Pańskiego, by wypraszać łaski Roku Jubileuszowego, teraz w roku Różańca Świętego przez cały rok będą przybywać wierni, by codziennie pół godziny przed wieczorną Mszą św. odmawiać Różaniec i adorować Najświętszy Sakrament. Trzeba też zwrócić uwagę na głęboką wymowę nowej części Różańca - "tajemnic światła", wśród których znalazła się tajemnica Przemienienia Pańskiego od wieków bardzo czczona w tej świątyni. Jest to odpowiedź na wezwanie Jana Pawła II w zakończeniu listu Rosarium Virginis Mariae: "Weźcie do ręki koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia". Papież wskazuje na 3 owoce Różańca: osobistą kontemplację, formację Ludu Bożego i nową ewangelizację.
Wejście Boga w ludzkie dzieje dokonało się za zgodą i przy udziale Maryi, dlatego i nam jest bliżej do Boga przez modlitwę różańcową i Maryję.