Jej czeski ojciec i belgijska matka rzekomo wyrzucili ją na ulicę w młodym wieku i musiała sobie radzić sama. Śpiewała więc w nocnych klubach, a nawet podjęła pracę w cyrku braci van Been, gdzie jako Georges Marasco zajmowała się tresurą dzikich zwierząt. Szczególnie upodobała sobie lwy. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej została oskarżona o szpiegostwo na rzecz niemieckich okupantów. Baron van Zuylen van Nyevelt i pięciu innych śledczych prowadziło w jej sprawie dochodzenie (trwające od 25 listopada 1918 roku do 2 maja 1919 roku) jednak nie udało im się znaleźć obciążających Mrazek dowodów.

TA HISTORIA POCHODZI Z KSIĄŻKI "Tajemnice stygmatyków". DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!: ksiegarnia.niedziela.pl

U Berty podczas wojny pojawiły się poważne obrażenia. W 1919 roku jej ręce i nogi były sparaliżowane, a kilka miesięcy później straciła też wzrok. W 1920 roku ta 30-letnia wówczas kobieta trafiła do sanktuarium Matki Bożej w belgijskim Halle, gdzie znajduje się łaskami słynąca figura ufundowana w 1261 roku przez Świętą Elżbietę Węgierską. Liczyła, że za pośrednictwem cudownej figurki Madonny dokona się jej uzdrowienie i tak też się stało. Wniesiona na noszach do kościoła Berta odzyskała wzrok i władzę w kończynach. Namalowała później obraz przedstawiający scenę uzdrowienia i zawiesiła go kaplicy, którą urządziła w swoim brukselskim domu. Już trzy lata po swym spektakularnym uzdrowieniu Mrazek otrzymała stygmaty. Twierdziła wówczas, że w każdy piątek przechodzi mękę Pańską. Odtąd Berta stała się prorokinią oraz duszą ofiarną i zaczęła cierpieć za innych. Z początkowo małej grupy otaczających ją zwolenników wkrótce rozwinęła się dosyć liczna i lojalna wspólnota wiernych jej przekazom wyznawców. Mrazek twierdziła, że ma misję od Boga i rozprowadzała wśród nich swoje zdjęcia w różnych pozach, na których odsłaniała mistyczne rany. Jej zdjęcia, na których pokazuje swe stygmaty, można zobaczyć w internecie. Podczas ich oglądania stwierdziłem, że jakoś mnie one nie przekonują co do prawdziwości tych ran. Co ciekawe, w tym samym czasie Berta zaczęła ubierać się jak mężczyzna i kazała nazywać się Georges Marasco.

Wówczas bowiem przeszła transformację płci. Ta stylizująca się na mężczyznę ekstrawagancka mistyczka miała też w tym czasie dokonywać cudownych uzdrowień i ściągać na siebie dolegliwości innych ludzi. Jej działalność i rzekomo cudowne uzdrowienie spotkały się z krytyką ze strony Kościoła. Podejrzenia wzbudziły też niemałe sumy pieniędzy, które zbierała na swą działalność od otaczających ją zwolenników. Przypadkiem jej stygmatów i dokonywanych uzdrowień zainteresował się angielski naukowiec, ksiądz Herbert Thurston SJ (1856–1939). Ten uważany za eksperta od spirytualizmu i zjawisk paranormalnych jezuita (był członkiem Society for Psychical Research) nie zdążył jednak zbadać przypadku Mrazek, gdyż została ona wcześniej aresztowana za zdobywanie pieniędzy pod fałszywym pretekstem, malwersacje finansowe i inne oszustwa4. Okazało się także, że towarzysząca jej dziewczynka – mająca oficjalnie być siostrą stygmatyczki – jest w rzeczywistości jej córką.

Ostatecznie w 1924 roku belgijscy eksperci medyczni, którzy badali sprawę, orzekli, że Berta cierpi na psychozę histeryczną i mitomanię. Dlatego uznano ją za niepoczytalną i umieszczono w szpitalu psychiatrycznym w Mons. Niewielka grupa wyznawców pozostała jednak wobec niej lojalna. Ona zaś po opuszczeniu szpitala w latach 30. XX wieku nadal przyjmowała gości w swej domowej kaplicy. Ta transpłciowa mistyczka nie tylko malowała obrazy, ale pisała też wiersze. Zmarła w Brukseli 26 grudnia 1967 roku jako Père Jean.