Jedną z najbardziej charakterystycznych praktyk religijnych wiążących się z Sanktuarium Jasnogórskim jest zwyczaj przynoszenia i ofiarowywania wotów. Są one składane przez pielgrzymów, dosłownie lub w przenośni, przed Cudownym Obrazem Matki Bożej, na ołtarzu w Jej kaplicy. Wota mają bardzo zróżnicowaną formę i wartość materialną oraz kształt artystyczny.
Przełomem w dziejach jasnogórskich wotów jest czas utraty niepodległości (rozbiory) oraz czas odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. W tych przedziałach czasowych można obserwować dominację wotów polskich, szczególnie pochodzących z obszaru zaboru rosyjskiego. Są one skromniejsze i wykonywane seryjnie w postaci srebrnych tabliczek, np. wota zesłańców polskich na Syberię. Bardzo ważny jest fakt, że wota jasnogórskie są przede wszystkim odzwierciedleniem dziejów Polski oraz życia duchowego człowieka, a bogactwo ich formy, symboliki i przedstawień ikonograficznych stanowi przesłanie duchowe, patriotyczne i artystyczne pielgrzymów z Polski i świata.
W Jasnogórskim Skarbcu nie można przeoczyć narodowej, patriotycznej i żałobnej biżuterii. Szczególne wzruszenie wywołują polskie modlitewniki zesłańców na Syberię po powstaniu styczniowym (1863-64), a także różańce z obozów koncentracyjnych z okresu II wojny światowej. Narodowe relikwie stanowią urny z prochami czy tablice pamięci, które w 1989 r. zostały zebrane i pokazane w nowo powstałej Kaplicy Pamięci Narodu im. o. A. Kordeckiego, która w tymże roku została otwarta i poświęcona przez prymasa Polski kard. Józefa Glempa.
To w tej Kaplicy Pamięci Narodu jest umieszczona, wśród ok. 120 urn, urna - różaniec z obozu koncentracyjnego w Gusen.