Czy część parafii nie idzie zbyt daleko, aby zbliżyć się do utraconych dla Chrystusa? - pyta dziennikarz portalu „The Christian Post”. Rzeczywiście, część wspólnot, szczególnie protestanckich, zaskakuje swoimi pomysłami. Ostatnim, bardzo głośny także w Polsce, był salon tatuażu zorganizowany w kościele we Flint Township w Michigan. Pastor Steve Bentley tłumaczył swój dziwny pomysł tym, że szuka sposobów, aby dotrzeć z Ewangelią do ludzi, którzy nie znają Chrystusa, i salon tatuażu w świątyni ma być jednym z nich. - Kościół to nie tylko budynek, kościół to przede wszystkim wspólnota - argumentował w rozmowie z portalem.
W Great Falls w Montanie przy protestanckiej parafii zorganizowano skyte park, aby przyciągnąć młodzież. Z kolei w Chattanooga w Tennessee do niedawna istniał parafialny klub nocny dla młodzieży. Głośno o nim było w ostatnie Boże Narodzenie, kiedy to przed klubem doszło do strzelaniny, będącej efektem porachunków gangsterskich. Dziewięć osób zostało rannych. To pokazuje, że niektóre dziwne próby duszpasterskie kończą się źle i zamazują granice między chrześcijaństwem a grzesznym stylem życia.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Dzisiaj opowiem Ci historię, która nie daje spokoju. Mały chłopczyk, bardzo ciężko chory, trafia na OIOM… reanimacja, sekundy, życie na włosku. Uratowany wraca do ośrodka — i nikt nie chce go adoptować, bo „to zbyt trudne”.
Aż w końcu dzwoni kobieta. Mówi spokojnie: „Ja go przyjmę.” I wtedy pada zdanie, po którym człowiek milknie: „Jestem lekarką z OIOM-u. To ja go reanimowałam.” Jeśli chcesz zobaczyć, jak wygląda miłość, która nie jest teorią — posłuchaj tej historii.
Jan pisze jak ojciec duchowy, który zna różne etapy dojrzewania. Trzykrotnie powtarza „piszę do was”, a potem jeszcze raz „napisałem do was”. Brzmi to jak rytm liturgii. Powtórzenie ma zakorzenić pewność, zanim padnie ostrzeżenie. Najpierw jest dar, potem wymaganie. Jan mówi do „dzieci”, „ojców” i „młodzieńców”. To mogą być grupy wieku, ale równie dobrze etapy życia wiary. „Dzieci” cieszą się przebaczeniem i znają Imię. „Ojcowie” znają Tego, „który jest od początku”, czyli trwają w kontemplacji, nie w nowinkach. „Młodzieńcy” są mocni, bo słowo Boże w nich trwa, i dlatego zwyciężają Złego. Słowo „trwać” (menō) jest tu kluczem. Zwycięstwo nie jest jednorazowym wyczynem. Jest owocem zamieszkania Słowa w sercu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
