Miles Jesu (żołnierz Jezusa) - „Kościelna Rodzina Życia Konsekrowanego” - jest międzynarodowym katolickim zgromadzeniem misyjnym skupiającym zarówno księży jak i świeckich. Założycielem i Ojcem Generalnym powstałego 12 stycznia 1964 r. w Phoenix w Stanach Zjednoczonych Zgromadzenia jest hiszpański kapłan o. Alphonsus Maria Duran. „Kościelna Rodzina Życia Konsekrowanego” powstała w odpowiedzi na słowa: „I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). O motywacjach powstania Zgromadzenia można przeczytać w Konstytucji Miles Jesu: „Jeżeli potrafimy podjąć się takiego wielkiego przedsięwzięcia - to dlatego, że miłość najpiękniejszej Dziewicy Matki ośmiela, zachęca i raduje nasze małe serca w palenisku Jej własnego serca i w żarliwym pragnieniu ogłoszenia Jej cudów”.
Powołaniem, które członkowie Miles Jesu pragną realizować w każdym miejscu i czasie, jest dążenie do świętości i pomoc innym w osiągnięciu nieba poprzez świadectwo życia zgodnego z nauką Chrystusa. Trwanie w Kościele katolickim daje członkom Instytutu autentyczną i prawdziwą formację oraz kierownictwo duchowe. „Żołnierze Jezusa” mają na celu wpajanie ideałów chrześcijańskich oraz zapraszanie ludzi na całym świecie do postawienia Chrystusa w centrum wszystkich wymiarów życia. Zgromadzenie proponuje różne formy członkostwa: poprzez życie we wspólnocie po ślubach czystości, ubóstwa i posłuszeństwa lub w stanie wolnym albo w małżeństwie. Przynależący do Miles Jesu zobowiązują się prowadzić dobre chrześcijańskie życie wg nauki Kościoła katolickiego, realizować ducha prawdziwej i radosnej skruchy, często korzystać z sakramentów świętych, czcić Najświętszy Sakrament i Niepokalane Serce Maryi, modlić się za członków Zgromadzenia oraz pomagać bliźnim. Do inicjatyw, jakie podejmują, należy rozpowszechnianie nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu, posługa na rzecz jedności Kościoła, przygotowanie katechumenów do przyjęcia sakramentów, organizacja pielgrzymek do miejsc świętych, druk i dystrybucja literatury katolickiej, apostolat wśród biednych i bezdomnych, promowanie ochrony życia, kultury, prawdziwej historii i katolickiego ruchu ekologicznego. Zgromadzenie organizuje również konferencje „Ścieżka do Rzymu”, mające na celu duchowe pokrzepienie chrześcijan. Ważną formą działalności Instytutu jest sponsorowanie wielu aktywności w krajach Trzeciego Świata od karmienia głodnych i bezdomnych do zapewnienia pomocy medycznej dla potrzebujących.
Miles Jesu działa we Włoszech, USA, Puerto Rico, na Ukrainie, w Indiach, w Nigerii, Hiszpanii, Czechach, Austrii, Wielkiej Brytanii, Meksyku oraz w Polsce. Członkowie Zgromadzenia żyją w osobnych domach dla świeckich wspólnot kobiet i mężczyzn. Obecnie do Instytutu należy ponad 1000 osób. Od kilku lat Instytut jest obecny także w Lublinie. Organizuje rekolekcje dla kobiet i letni wypoczynek dla młodzieży, znany jako „Wakacje z Bogiem”, podczas którego uczestnicy - poza pokrzepieniem duchowym - rozwijają swoje talenty na różnorodnych warsztatach oraz są zaangażowani w posługę chorym, samotnym i potrzebującym. Członkowie Miles Jesu zapraszają na rekolekcje dla młodych kobiet w domu Zgromadzenia na ul. Dudzińskiego 7 w Lublinie, tel. (0-81) 746-71-00.

Instytuty świeckie w Kościele to zorganizowana działalność katolików świeckich z inicjatywy i pod nadzorem duchownych władz Kościoła, której sposobem jest działalność społeczno-polityczna, a celem chrystianizacja wszystkich dziedzin współczesnego życia. Istnienie takich wspólnot zaaprobował papież Pius XII, ogłaszając 2 lutego 1947 r. konstytucję apostolską Provida Mater Ecclesia. Od 1972 r. istnieje międzynarodowa struktura - Światowa Konferencja Instytutów Świeckich (CMIS), będąca płaszczyzną wymiany myśli i doświadczeń wspólnot całego świata. W Polsce Instytuty rozwijają się od kilkudziesięciu lat, tworząc Krajową Konferencję Instytutów Świeckich. Są wśród nich Instytuty rodzime oraz Instytuty, które powstały w innych krajach, ale przyjęły się także na gruncie polskim. W Konstytucji Dogmatycznej o Kościele czytamy, że świeccy konsekrowani „żyją w świecie, tzn. pośród wszystkich razem i poszczególnych spraw i obowiązków świata i w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których niejako utkana jest ich egzystencja. Tam ich Bóg powołuje, aby wykonując właściwe sobie zadania, kierowani duchem ewangelicznym przyczyniali się do uświęcania świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako i w ten sposób przykładem, zwłaszcza swego życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa” (KK 31).
Instytuty świeckie w Kościele to zorganizowana działalność katolików świeckich z inicjatywy i pod nadzorem duchownych władz Kościoła, której sposobem jest działalność społeczno-polityczna, a celem chrystianizacja wszystkich dziedzin współczesnego życia. Istnienie takich wspólnot zaaprobował papież Pius XII, ogłaszając 2 lutego 1947 r. konstytucję apostolską Provida Mater Ecclesia. Od 1972 r. istnieje międzynarodowa struktura - Światowa Konferencja Instytutów Świeckich (CMIS), będąca płaszczyzną wymiany myśli i doświadczeń wspólnot całego świata. W Polsce Instytuty rozwijają się od kilkudziesięciu lat, tworząc Krajową Konferencję Instytutów Świeckich. Są wśród nich Instytuty rodzime oraz Instytuty, które powstały w innych krajach, ale przyjęły się także na gruncie polskim. W Konstytucji Dogmatycznej o Kościele czytamy, że świeccy konsekrowani „żyją w świecie, tzn. pośród wszystkich razem i poszczególnych spraw i obowiązków świata i w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których niejako utkana jest ich egzystencja. Tam ich Bóg powołuje, aby wykonując właściwe sobie zadania, kierowani duchem ewangelicznym przyczyniali się do uświęcania świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako i w ten sposób przykładem, zwłaszcza swego życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa” (KK 31).