Możemy przyjąć aż 224 uczestników. Na ten moment miejsca mamy już zajęte, tworzy się lista rezerwowa. Czekamy oczywiście na panów, bo tutaj zawsze jest pewna nieśmiałość. Więc panowie: basy, tenory, zapraszamy na Zielonogórskie Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne. Co ciekawe, zgłoszenia wciąż napływają, mamy już ich blisko 300 i są to zgłoszenia z całej Polski – mówi Natalia Makuch, prezes stowarzyszenia „Twoje talenty”, która od kilku lat organizuje wydarzenie. – Żeby zachować proporcje chóru, staramy się zapanować nad tymi zgłoszeniami. Przyjmiemy ok. 100 sopranów, 80 altów i resztę mamy przygotowaną dla panów – dodaje z uśmiechem Natalia.

16,5 godziny

Wydarzenie odbędzie się w dniach od 20 do 22 września na Uniwersytecie Zielonogórskim, który w tym roku je współorganizuje. Tradycyjnie zakończy je wielki Koncert Wielbienia w parafii św. Urbana I o godz. 19. Jak wyglądają takie warsztaty i co sprawia, że ich uczestnicy, z roku na rok, w coraz większej liczbie przybywają z różnych zakątków, by w nich uczestniczyć? – To są przede wszystkim rekolekcje muzyczne. Ludzie zapisują się, bo jest to fantastyczny czas. 3 dni ciężkiej, ale bardzo owocnej pracy z głosem. Prowadzący: Hubert Kowalski, Leopold Twardowski i Jakub Tomalak, a także nasza asystentka Martyna Dziechciaruk, w umiejętny sposób prowadzą próby, tak, aby za kilkanaście godzin, bo próby trwają dokładnie 16,5 godziny, uczestnicy mogli zaśpiewać wielki, półtoragodzinny Koncert Wielbienia, który za każdym razem odbywa się w niedzielę na zakończenie warsztatów. To niebywałe i to prawdziwy fenomen tego wydarzenia – zauważa Natalia Makuch.

Ogromna rola kobiety

– Chcemy pochylić się nad kobietami w Kościele. Wzoru kobiety na pewno będziemy szukać u Maryi, natomiast myślimy tutaj też o Helence Kmieć, która jest teraz Służebnicą Bożą, ale także o innych kobietach, wśród których mamy doktorów Kościoła, ale też paniach, które były żonami, matkami. Chcemy pokazać, że kobiety mają ogromną rolę we wspólnocie Kościoła – podkreśla organizatorka warsztatów. Dlaczego warto wziąć udział w wydarzeniu? – Warsztaty to fenomenalny czas. Ich uczestnicy, co ciekawe, to nie są profesjonaliści. W większości są to osoby, które lubią śpiewać, dlatego zdecydowały się, żeby przyjść na warsztaty. Często nie znają nut, a mimo to, dostają śpiewniki i... czytają z tych nut. Mało tego, potrafią zaśpiewać w czterogłosie, co wcale nie jest takie łatwe. To także fenomen! – dodaje Natalia Makuch. Już dziś zaprasza także na koncert, bo panuje tam niesamowita atmosfera, a przed publicznością zaprezentują się muzycy z różnych filharmonii: zielonogórskiej, gorzowskiej, berlińskiej, muzycy z poznańskiego wielbienia oraz wykładowcy z Uniwersytetu Zielonogórskiego. Profesjonaliści w każdym calu i piękny chór złożony z ponad 200 osób, a także solistki: Martyna Dziechciaruk i Marta Bańkowska-Moskwa.

Zwracamy się do człowieka

Warsztatowicze tworzą swego rodzaju rodzinę, zarówno w czasie, jak i poza wydarzeniem. Mają swoją grupę na Facebooku, gdzie się wspierają, przekazują sobie ważne informacje, modlą i rozmawiają. Aby móc wesprzeć to dzieło i aby móc wspólnie tworzyć warsztatową markę, powołali Stowarzyszenie „Twoje talenty”. – Chcieliśmy, żeby jego nazwa była jak najbardziej świecka, ale w domyśle wiemy, co ona oznacza – „wiemy, Panie Boże, że to są Twoje talenty, Ty nam je dałeś, dlatego my teraz działamy”. Z drugiej strony mówimy do uczestników warsztatów: „Zobacz, to jest Twój talent. Możesz przyjść na warsztaty liturgiczno-muzyczne i zobaczyć, że bardzo lubisz śpiewać. Możesz iść dalej i później założyć scholę albo w inny sposób się rozwijać, bo mamy uczestników, którzy zaczęli chodzić na lekcje śpiewu, tak bardzo im się to spodobało. Chcemy też np. zorganizować warsztaty teatralne i dać możliwość uczestnictwa ludziom, którzy na co dzień nie są aktorami i może jeszcze nie wiedzą, że to ich pociąga i pasjonuje. Myślimy też o warsztatach z rękodzieła. Wszyscy dobrze wiemy, że... Boże, to są Twoje talenty, ale my zwracamy się także do człowieka – Twoje talenty, weź i ich poszukaj! – opowiada Natalia.

Czekała na brata

W jej domu rodzinnym muzyka była zawsze. Grała mama, tata śpiewał w chórze, grał brat, który jest profesjonalnym muzykiem i dziś odnosi wielkie sukcesy w Polsce i na całym świecie. Rodzina zawsze wspólnie grała i muzykowała. Natalia do szkoły muzycznej poszła dopiero w VI klasie podstawówki. Jak mówi, czekała na brata, Mateusza, który jest od niej 5 lat młodszy. Chcieli razem, bo to zawsze raźniej. Chciała grać na skrzypcach, ale dowiedziała się, że jest już za „stara”. Padło zatem na wiolonczelę. Jak zobaczyła i usłyszała instrument, to już wiedziała, że to jest to! Okres wyrzeczeń i ciężkiej pracy owocował. Dziś gra na wiolonczeli i występuje na scenie zielonogórskiej filharmonii. – Jest mnóstwo wyrzeczeń, ciężkiej pracy, wielogodzinnych ćwiczeń na instrumencie, udziałów w kursach mistrzowskich, przygotowań do konkursów, ale później są tego piękne owoce – dzieli się zielonogórska wiolonczelistka. – Dziś wiem, że dzięki temu mogłam się rozwinąć, poznać fantastycznych ludzi, być w pięknych miejscach i uczestniczyć w niesamowitych wydarzeniach – dodaje. Sama uczestniczyła w różnych warsztatach w całej Polsce, grała w Orkiestrze „Jednego Serca Jednego Ducha”, a także na ŚDM podczas Drogi krzyżowej w Krakowie z udziałem papieża Franciszka. Nabyte umiejętności i ciężka praca zaprowadziły ją w różne miejsca, dały różne kontakty i możliwości. Obecnie może z tego korzystać. Jakąś cząstkę tych wszystkich wydarzeń udało jej się zaszczepić na grunt zielonogórski. I to z pełnym powodzeniem!

Cenne lekcje

Kontakt i wspólne muzykowanie z najlepszymi z całego świata dają Natalii impuls do jeszcze bardziej wytężonej pracy, lepszego przygotowania i zaprezentowania się. Jak mówi, muzyk potrzebuje bodźców i motywacji. To wielka radość, a zarazem nauka od najlepszych. To cenne lekcje. Wiarę wyniosła z rodzinnego domu, jednak głębszej miłości Boga doświadczyła podczas ŚDM w Krakowie. Dziś wie, Komu zawdzięcza swoją drogę. – Wiem, że to wszystko Bóg układa, że tak mnie prowadzi. Kiedyś marzyłam, by być na koncercie „Jednego Serca”, a dziś tam gram i mam tam wielu przyjaciół. Uwielbiam tę wspólnotę i ten koncert, który jest inspiracją naszego Koncertu Wielbienia w ramach Zielonogórskich Warsztatów Liturgiczno-Muzycznych. Dziś wiem, że przez lata Bóg zaprowadził mnie właśnie tam, gdzie jestem! – kończy wiolonczelistka.