Od wypowiedzenia tych żartobliwych słów przez Jana Pawła II w Gliwicach minęło już ponad 20 lat. Przypomnę, że podczas swej najdłuższej pielgrzymki do ojczyzny, w czerwcu 1999 r., papież po raz pierwszy miał odwiedzić to miasto. Niestety, już z samego rana 15 czerwca wierni, którzy zgromadzili się na płycie miejscowego lotniska, usłyszeli, że z powodu choroby papież jednak nie przyjedzie. Wieczorem dotarła kolejna, nieoficjalna, informacja, że może jednak długo oczekiwany gość pojawi się nazajutrz rano w Gliwicach. Wiadomość błyskawicznie obiegła aglomerację śląską. Nastąpiła ogromna mobilizacja i następnego dnia miejscowe lotnisko znów zapełniło się pielgrzymami. Około południa wylądował papieski helikopter. „Widać, że Ślązak cierpliwy i twardy. Bo ja bym z takim papieżem nie wytrzymał. Ma przyjechać, nie przyjeżdżo. Potem znowu ni ma przyjechać, a przyjeżdżo” – zażartował Jan Paweł II. Na te słowa wszyscy wybuchnęli śmiechem i odpowiedzieli entuzjastycznym okrzykiem: „Nic nie szkodzi!”.

Dziś te papieskie słowa okazują się na swój sposób prorocze, choć to „proroctwo” dotyczy już innych czasów i innego papieża. Niejednemu z nas trudno jest „wytrzymać” przy Franciszku, który w żaden sposób nie spełnia oczekiwań wielu zadeklarowanych katolików, a ostatnio rozczarowuje także tych, dla których jeszcze do niedawna był niemal idolem. Lista zarzutów kierowanych pod adresem Ojca Świętego stale się wydłuża, a jego ostatnie decyzje z pewnością jej nie skróciły.

28 maja Biuro Prasowe Stoilicy Apostolskiej opublikowało program planowanej na początek lipca papieskiej pielgrzymki do Afryki. Dlaczego do Afryki? – zapytają krytycy Franciszka. A co z Ukrainą, z Kijowem? Dlaczego papież nie korzysta z okazji, aby uwiarygodnić się wobec swych krytyków? Ja też chyba bym się ucieszył, gdyby Franciszek odwiedził Ukrainę. Ale wiem, że moja i jego wiedza o świecie nie do końca do siebie przystają. Z racji pełnionej funkcji, ilości kontaktów, rozmów z nuncjuszami, biskupami z całego świata, z racji spotkań z szefami międzynarodowych instytucji, głowami państw, premierami, ministrami jego wiedza o świecie jest nieporównywalnie większa od mojej. Franciszek czerpie ją poniekąd z pierwszej ręki. Ja o wszystkim dowiaduję się zasadniczo z mediów. Oczywiście, nie wszystko, co słyszy papież, musi być zgodne z prawdą – każdy relacjonuje wydarzenia po swojemu. Ale ja z moją wiedzą czerpaną z mediów, które zawsze proponują nam narrację przez kogoś opracowaną, jestem w jeszcze gorszej sytuacji. Już sama świadomość, że wiem dużo mniej niż wielu „papieskich informatorów”, uczy mnie pokory i przestrzega przed pochopnym recenzowaniem podejmowanych przez Ojca Świętego decyzji. Pomijam tu należny każdemu papieżowi jako następcy Piotra Apostoła szacunek, bo to, niestety, dla wielu nie jest już dziś argumentem.

Proponuję przyjrzeć się krajom, do których w lipcu pojedzie papież. Najpierw odwiedzi on Demokratyczną Republikę Konga, a następnie Sudan Południowy. Ten ostatni kraj zajmuje pierwsze miejsce w ponurym rankingu najbiedniejszych państw świata, ale i DRK plasuje się niewiele dalej. Lista biedy na świecie, którą powodują wojny, reżimy, susze, powodzie i inne klęski, jest doprawdy o wiele dłuższa niż bezsensowna wojna wywołana przez Rosję. Ona tę biedę z pewnością jeszcze bardziej pogłębi. Może więc warto czasem podjąć próbę zrozumienia skali problemów, z którą ma do czynienia papież, zanim się orzeknie, że „kompromituje on Kościół”...

Drugie wydarzenie, które nie przysporzyło Franciszkowi u nas popularności, to niedawna zapowiedź konsystorza i nominacji dwudziestu jeden nowych kardynałów. Pomijam już fakt, że nie ma wśród nich żadnego Polaka i nikogo z Europy Środkowo-Wschodniej. Bardzo mało jest też Europejczyków. Dominują Azjaci. Ktoś może powiedzieć: „O zgrozo!”. Czyżby Franciszek zupełnie zapomniał o miejscu, które należy się Kościołom w Europie ze względu na jej dziejowe miejsce i znaczenie? No cóż. Na taki argument jest tylko jedna odpowiedź: Kościół wraca do swoich korzeni. Jezus nie był Europejczykiem. Urodził się, żył, działał, umarł i zmartwychwstał w Palestynie, a zatem... i On był Azjatą.