Wydarzeniu przewodniczył bp Zbigniew Kiernikowski. Do obchodów siostry przygotowywały się przez 7-letnią nowennę. Z uwagi na panującą pandemię, obchody z udziałem mieszkańców miasta przełożono na czerwiec przyszłego roku. – Miało być uroczyście. Miało być na Rynku, z udziałem mieszkańców. Miało być w gronie zaproszonych czcigodnych gości, a Opatrzność Boża dopuściła inny scenariusz wydarzeń. Nie przeraża nas to, wręcz przeciwnie – z nadzieją patrzymy w przyszłość i w myśl sentencji Owidiusza, że koniec wieńczy dzieło, wielkie świętowanie odkładamy na przyszły rok – powiedziała przełożona generalna s. M. Wiesława Kopij, która powitała biskupa legnickiego i przybyłe z różnych domów zakonnych siostry.

Maryja wzorem

Biskup Kiernikowski w homilii przywołał sceny z odczytywanej tego dnia Liturgii Słowa i postawę Maryi wobec zaskakującego zachowania 12-letniego Jezusa, który pozostał w świątyni i wyjaśnił, że On ma pozostawać w tym, co należy do Ojca. – Maryja jest nam potrzebna jako „ikona” dla naszego życia. Jest Matką, która nosi w sobie dzieło Boga. Stała się nią pod krzyżem. W dzisiejszej Modlitwie Dnia jest sformułowanie: „abyśmy dzięki Jej wstawiennictwu stali się świątynią Bożej chwały”. Maryja jest dla nas drogą, pokazuje, jakie jest nasze ukierunkowanie – powiedział biskup legnicki. I dodał: – Przy tej okazji dziękuję siostrom za te 700 lat obecności, przeżywanych dla dobra wspólnoty Kościoła.

Dziękuję za wasz trud, wasze szukanie i rozterki. Życzę, by otwartość na działanie Ducha Świętego była w waszym życiu wyznacznikiem tego, by być w sprawach Ojca.

Charyzmat magdalenek

Zgromadzenie Sióstr Świętej Marii Magdaleny od Pokuty sięga swym rodowodem początku XIII wieku. Pierwszy klasztor Magdalenek został ufundowany w Nowogrodźcu nad Kwisą w 1217 r. przez św. Jadwigę Śląską i jej małżonka Henryka Brodatego. W 1320 r., dzięki staraniom księcia jaworskiego i ziębickiego Henryka, zainicjowano powstanie konwentu w Lubaniu.

Pierwszy klasztor Magdalenek pojawił się na Dolnym Śląsku w 1217 r.

Podziel się cytatem

Charyzmatem sióstr magdalenek jest pokuta wynagradzająca za grzechy świata, a szczególnie za grzechy kobiet, które pobłądziły na ścieżkach życia wytyczonych przez Boga każdemu człowiekowi drogowskazami Jego przykazań. Dziś służą swoją posługą chorym, pracują w seminarium duchownym, są zakrystiankami, katechetkami, animatorkami i liderkami grup młodzieżowych. Przy swoim domu generalnym prowadzą ognisko wychowawcze, w którym dziewczęta doświadczone przez życie uczą się na nowo samodzielności i są przygotowywane do podjęcia przyszłych zadań.