Dożynki to nabożeństwo dziękczynne za dar chleba i pracy rolników. Za dar chleba trzeba Bogu dziękować i czynić to powinien nie tylko rolnik, ale każdy człowiek, wszak wszyscy potrzebują chleba. Dlatego też ze wszystkich serc spontanicznie powinna płynąć ku niebu radosna pieśń dziękczynienia dla Pana, który dał ziarnu siłę kiełkowania, roślince wzrost, kłosy zbożowe napełnił życiodajnym ziarnem i strzegł zagony naszych pól od klęsk niepogody, gradu i powodzi.
Kochani Rolnicy, Ogrodnicy, Sadownicy, Pszczelarze – zapraszamy Was z wieńcami dożynkowymi, by dziękować Bogu za tegoroczne zbiory oraz modlić się o rozwój wspólnot rolniczych, a także aby ofiarować Bogu radość i nadzieje narodu polskiego. Niewątpliwie także i dzisiaj trzeba wołać w naszej Ojczyźnie o podstawową sprawiedliwość społeczną. O tym problemie mówił przed laty św. Jan Paweł II w Zamościu: „Potrzeba solidarności grup społecznych z mieszkańcami wsi...” i jego słowa nic nie straciły ze swego ciężaru zadaniowego. Stańmy więc razem w duchu solidarności i pokażmy siłę rolnika, a także hart ducha i niezłomność. Podczas tegorocznych dożynek złączmy nasze serca w komunii z Bogiem i zaczerpnijmy nowych sił w zdroju wody żywej do dalszej niestrudzonej pracy, której błogosławi sam Stwórca.
Niech polski rolnik, a szczególnie rolnik podkarpacki, da świadectwo swej niezwykłej wytrwałości, gdyż jest on jak trawa, którą można zdeptać, ale się podniesie, i można skosić, a ona wyrośnie na nowo. Do tej pory nie złamano kręgosłupa polskiej wsi, ale trzeba wielkiej modlitwy, by oddalać niebezpieczeństwa.
Drodzy Rolnicy żniwarze, bohaterowie, jesteście mocną podwaliną narodu, bo lud wiejski zakorzeniony jest w ziemi. Stawcie się w katedrze rzeszowskiej, by nabrać sił i mocy Bożej do trwania w tych niełatwych czasach przy Chrystusowym krzyżu.
Serdecznie zapraszamy wszystkich diecezjan i mieszkańców województwa podkarpackiego na uroczyste „Te Deum” za dar chleba naszego powszedniego, którego dzięki Bogu nam nie brakuje. Podziękujmy wspólnie za chleb, który pachnie najpiękniej i zawołajmy wspólnie 30 sierpnia br. w czasie liturgii: „Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb – owoc ziemi i pracy rąk ludzkich. Tobie go przynosimy”.
W niedzielę pragniemy uczcić wszystkich rzetelnych rolników. Ich ręce Polski nie okradły, ale ją broniły i żywiły. Te ręce zasługują na szczególny szacunek.
„Rolniku! Tyś równy królom, w czas wojny i w czas pokoju. Przez twoje ręce spływa na nas łaska sytości!” – cytował poetę wójt gminy Porąbka Czesław Bułka, otwierając tegoroczne diecezjalno-powiatowo-gminne dożynki w Czańcu. Mszy św. polowej będącej dziękczynieniem za tegoroczne plony przewodniczył biskup ordynariusz bielsko-żywiecki Roman Pindel
W okolicznościowej homilii bp Roman Pindel, w nawiązaniu do Listu św. Pawła do Tymoteusza, zachęcał do „poprzestawania na tym, co wystarczy” i apelował, by podczas dziękczynienia za plony pomyśleć o własnym stosunku do stanu posiadania. – Wcale nie musimy mieć najlepszego samochodu, najlepiej wyposażonego domu, najbardziej egzotycznych wycieczek – mówił Biskup i cytował św. Pawła: „Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat. Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni!”. Biskup zachęcał jednocześnie, by ci, którzy posiadają więcej, poczuli się zobowiązani do pomocy drugiemu człowiekowi.
„Wszystko, co czynicie, niech się dokonuje w miłości” - mawiał św. Karol Boromeusz. Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że w tym zdaniu wyraża się cała Ewangelia Chrystusowa. Jednocześnie stanowi ono motto życia i działalności św. Karola Boromeusza, którego Kościół liturgicznie wspomina 4 listopada.
Przyszło mu żyć w trudnych dla Kościoła czasach: zepsucia moralnego pośród duchowieństwa oraz reakcji na to zjawisko - reformacji i walki z nią. Karol Boromeusz urodził się w 1538 r. na zamku Arona w Longobardii. Ukończył studia prawnicze. Był znawcą sztuki. W wieku 23 lat, z woli swego wuja - papieża Piusa IV, na drodze nepotyzmu został kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, lecz święcenia biskupie przyjął 2 lata później. Ta nominacja, jak się później okazało, była „błogosławioną”.
Kiedy młody Karol Boromeusz zostawał kardynałem i przyjmował sakrę biskupią, w ostateczną fazę obrad wchodził Sobór Trydencki (1545-63). Wyznaczył on zdecydowany zwrot w historii świata chrześcijańskiego. Sprecyzowano wówczas liczne punkty nauki i dyscypliny, m.in. zreformowano biskupstwo, określono warunki, jakie trzeba spełnić, aby móc przyjąć święcenia, zajęto się (głównie przez polecenie tworzenia seminariów) lekceważoną często formacją kapłańską, zredagowano katechizm dla nauczania ludu Bożego, który nie był systematycznie pouczany. Sobór ten miał liczne dobroczynne skutki. Pozwolił m.in. zacieśnić więzy, jakie powinny łączyć papieża ze wszystkimi członkami Kościoła.
Jednak, aby decyzje były skuteczne, trzeba je umieć wcielić w życie. Temu głównie zadaniu poświęcił życie młody kard. Boromeusz. Od momentu objęcia diecezji jego dewiza zawarła się w dwóch słowach: modlitwa i umartwienie. Mimo młodego wieku, nie brakowało mu godności.
W 23. roku życia nie uległ pokusie władzy i pieniądza, żył ubogo jak mnich.
Kard. Boromeusz był przykładem biskupa reformatora - takiego, jakiego pragnął Sobór. Aby uświadomić sobie ogrom zadań, jakie musiał podjąć Karol Boromeusz, trzeba wspomnieć, że jego diecezja liczyła 53 parafie, 45 kolegiat, ponad 100 klasztorów - w sumie 3352 kapłanów diecezjalnych i 2114 zakonników oraz ok. 560 tys. wiernych. Na jej terenie obsługiwano 740 szkół i 16 przytułków. Kardynał przeżył liczne konflikty z władzami świeckimi, jak i z kapłanami i zakonnikami. Jeden z mnichów chciał go nawet zabić, gdy ten modlił się w prywatnym oratorium.
Kard. Boromeusz był prawdziwym pasterzem owczarni Pana, dlatego poznawał ją bardzo dokładnie. Ze skromną eskortą odbywał liczne podróże duszpasterskie. W parafiach szukał kontaktu z ludnością, godzinami sam spowiadał, głosił Słowo Boże, odprawiał Mszę św. Jego prostota i świętość pozwoliły mu zdobywać kolejne dusze.
Mała dziewczynka w piżamie została zauważona o poranku na przystanku
Białostocka policja ustala okoliczności, w jakich w środę wczesnym rankiem znalazła się na ulicy mała dziewczynka. Dziecko w samej piżamie zauważono na przystanku autobusowym, policjanci wezwali karetkę, która zabrała dziecko do szpitala. Udało się odnaleźć matkę dziewczynki.
Policja dostała zgłoszenie ok. godz. 5.30, że na końcowym przystanku autobusowym przy ul. Palmowej w Białymstoku jest mała dziewczynka. Funkcjonariuszy zawiadomił mężczyzna, który na tym przystanku zobaczył dziecko w piżamie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
