Spotkanie odbyło się w dniach 19-21 września w Castel Gandolfo pod hasłem „«Laudato si’»: nawrócenie i zaangażowanie”. W dziesiątą rocznicę encykliki papieża Franciszka „Laudato si’” zorganizowała je Sekcja ds. Ochrony Stworzenia Rady Konferencji Biskupich Europy (CCEE). Jej przewodniczący, greckokatolicki biskup Bohdan Dziurach wskazał na trwałą wartość encykliki, uznając ją za kamień milowy nauczania i działań Kościoła katolickiego w dziedzinie ochrony środowiska.

Mówiąc o dziedzictwie „Laudato si’”, sekretarz Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka s. Alessandra Smerilli FMA wskazała, że od tego dokumentu rozpoczęły się w Kościele trwałe procesy w obszarze formacji, duszpasterstwa, dialogu międzyreligijnego i współpracy międzynarodowej. Stwierdziła jednocześnie, że wciąż konieczne są: przejście od słów do czynów i głębokie nawrócenie serc, które dopiero będą prawdziwą odpowiedzią na „wołanie Ziemi i ubogich”.

Przewodniczący CCEE abp Gintaras Grušas podkreślił, że stworzenie trzeba rozumieć w sposób integralny w perspektywie daru Boga dla ludzkości, a nie jako temat dyktowany przez ideologie. To Bóg umieścił ludzi we „wspólnym domu”. Doświadczenie Boga we własnym wnętrzu nie jest więc odłączone od relacji ze stworzeniami. Głoszona przez Kościół ekologia integralna wykracza poza zwykłą ekologię i „przekracza język nauk ścisłych i biologii, aby połączyć się z istotą człowieka i otworzyć się na pełny rozwój rodzaju ludzkiego, uwzględniając wymiar ludzki, gospodarczy i społeczny”, wyjaśnił metropolita wileński.

Prof. Carmody Grey z Uniwersytetu im. Radbouda w holenderskim Nijmegen zaznaczyła, że encyklika „Laudato si’” zawiera teologię stworzenia. Przekonywała, że troska o stworzenie jest istotną częścią wiary chrześcijańskiej, a nie opcją polityczną. Wskazała trzy priorytety na przyszłość: potwierdzanie troski o środowisko jako zobowiązania wiary, zwalczanie systemowych niesprawiedliwości związanych ze środowiskiem oraz budowanie odpornych i pełnych nadziei społeczności. Uznała, że jest to kwestia „odpowiedzialności względem ubogich i tych, którzy jeszcze się nie narodzili”. W praktyce oznacza to zaangażowanie w ekologiczne nawrócenie w naszym życiu i w naszych społecznościach, a także wywieranie presji na tych, którzy mają moc zapobiegania dalszemu globalnemu ociepleniu i niszczeniu przyrody.

Z kolei o. prof. Stefan Geiger OSB z Papieskiego Instytutu Liturgicznego w Rzymie zwrócił uwagę na głęboką więź między chrześcijańską duchowością i troską o stworzenie. Stwierdził, że chrześcijańska duchowość nie jest teorią, lecz konkretnym sposobem życia. Rodzi się ona z uznania człowieka za część stworzenia. Obejmuje ona duszę i ciało, osobiste doświadczenie i życie liturgiczne. Liturgia, a szczególnie Eucharystia, ujawnia jedność między stworzeniem, ludzką pracą i odkupieniem. Dlatego prawdziwa duchowość chrześcijańska wymaga ekologicznego nawrócenia: od absolutnego panowania do odpowiedzialnej ochrony, od indywidualizmu do komunii, od bezcielesnej duchowości do życia w Duchu Świętym, który ogarnia całe stworzenie.

Uczestnicy spotkania zapoznali się z konkretnymi projektami realizowanymi przez organizacje zaangażowane w ochronę stworzenia i misję społeczną Kościoła, takie jak: Porticus, ELSiA (Europejskie Przymierze Laudato Si’), JRS (Jezuicka Służba Uchodźcom), Ruch Laudato Si’, Caritas Europa, ECEN (Europejska Chrześcijańska Sieć Ekologiczna), Don Bosco International i Ecological Conversion Group Charity. Odwiedzili Wioskę Laudato Si’ na terenie Willi Papieskich, która jest konkretnym przykładem zrównoważonego rozwoju i wcielania w życie ekologii integralnej zaproponowanej przez papieża Franciszka.