W szczególny sposób zostaliśmy obdarowani na progu nowego roku kalendarzowego. Abp Wacław Depo wydał bowiem „Apelowe «głosów zbieranie»”. To skarbnica mądrości, z której możemy obficie czerpać, aby właściwie odczytywać sens swojego życia, mając świadomość, że wyszliśmy z ręki Boga i do Boga wracamy, a naszą przewodniczką podczas ziemskiego pielgrzymowania jest Maryja. To również źródło wiedzy o wydarzeniach minionych dni oraz zbiór duchowych drogowskazów na przyszłość. W pewnym sensie abp Wacław Depo mówi do nas za kard. Stefanem Wyszyńskim: „Nigdy nie pomyliłem się na mojej duchowej drodze na Jasną Górę Zwycięstwa”.
W godzinie Apelu Jasnogórskiego, o dziewiątej wieczorem, abp Wacław Depo z każdym z nas umawia się na Jasnej Górze, abyśmy mogli razem patrzeć w oczy Matki i modlić się. Przewodniczy wtedy podsumowaniu odchodzącego dnia, tak jak powinien to czynić każdy ojciec w rodzinie. Osobiście mówi Matce o ludziach swojej pasterskiej drogi, przynosi sprawy Kościoła, Narodu i całego świata. Dołącza do nich również intencje zapisane w Księdze Apelowej, złożonej na Ołtarzu Ojczyzny, i wszystkim błogosławi.
W „Przedsłowiu” do swojej nowej książki abp Wacław Depo tak pisze o Apelu Jasnogórskim: „To jest nasza codzienna forma obecności przed Matką i Królową. To jest wielkie czuwanie umysłów i serc Polaków, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Tę modlitwę poprzedza trwanie w milczeniu, które – według Cypriana Kamila Norwida – jest «głosów zbieraniem». Jest to więc rachunek łask otrzymanych, a zarazem błagań o błogosławieństwo na dziś i na przyszłość”.
„Apelowe «głosów zbieranie»” zawiera modlitewne komentarze abp. Wacława Depo, wypowiedziane podczas Apelu Jasnogórskiego, które słyszeliśmy od 28 października 2006 r. do 11 listopada 2014 r. Niech w rozpoczynającym się 2015 r. towarzyszą nam słowa zapisane pod datą 1 stycznia 2014 r.:
„Idąc przed siebie w te nieznane dni Nowego Roku Pańskiego, miejmy świadomość, że Jezus nie jest tylko wspomnieniem historii, ale jest Bogiem z nami i Bogiem, który nas zbawia. A Maryja nie jest tylko jedną z niewiast, ale jest Tą, która jest błogosławioną między niewiastami, bo uwierzyła słowom Boga. Zawierzmy siebie Bogu przez Maryję”.
Przyzwyczaili się Polacy być razem w tej wieczornej godzinie. Są z nimi zjednoczeni polscy biskupi, którzy niezależnie od tego, gdzie się znajdują, zwracają się w tej godzinie ku Jasnej Górze i błogosławią Polakom. Apel Jasnogórski naznaczyli swoją duchowością: św. Jan Paweł II, sługa Boży kard. Stefan Wyszyński, a także o. Jerzy Tomziński i Maria Okońska, którzy 8 grudnia 1953 r. w małej grupie poprowadzili pierwszy Apel Jasnogórski. Z Apelem związani są w sposób szczególny generał Zakonu Paulinów i przeor Jasnej Góry wraz ze wspólnotą zakonną przygotowującą wieczorne spotkania z Matką. Cząstkę siebie każdorazowo zostawia w tej apelowej modlitwie abp Wacław Depo, któremu zwykle wiernie towarzyszy o. Zachariasz Jabłoński.
Abp Wacław Depo, „Apelowe «głosów zbieranie»”, Warszawa 2015, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, ul. L. Żeligowskiego 16/20, 04-476 Warszawa; tel. (22) 673-46-93; www.sklep.loretanki.pl .
„Oskar i pani Róża” francuskiego pisarza Érica-Emmanuela Schmitta to książka o losach chorego na raka chłopca. Niestety, medycyna wyczerpuje swoje możliwości i Oskar czeka na zbliżającą się śmierć. Ma zaledwie dziesięć lat, boi się i walczy, ale nade wszystko potrzebuje obecności i odwagi mamy i taty. Sparaliżowani sytuacją rodzice nie potrafią stawić czoła trudnej prawdzie. W chłopcu narastają żal i pretensje. Szuka oparcia i pomocy w konfrontacji z nieuniknionym. Każdego dnia w szpitalu odwiedza go Róża, wolontariuszka, starsza kobieta, która za pomocą przedziwnych opowieści o legendarnych zapaśniczkach pomaga chłopcu w pogodzeniu się z nadchodzącą śmiercią. Rozmawia z nim uczciwie, nie próbuje ani zaklinać rzeczywistości, ani bagatelizować jego pytań. Wreszcie, gdy okazuje się, że chłopcu zostało naprawdę mało czasu, wymyśla dla niego zadanie. Oskar ma przeżywać każdy kolejny dzień tak, jakby było to dziesięć lat. Każdego dnia również ma pisać list do Boga, w którym będzie mógł poprosić Go tylko o jedną rzecz. I chłopiec podejmuje wyzwanie. Listy Oskara nie są zapisem czułostkowych wyznań. Nie są też dowodem na szybką interwencję Stworzyciela. Są pełne żalu, pytań, rozczarowań. Są też zapisem codziennych doświadczeń, odkryć i przeżyć – pamiętnikiem ostatnich dwóch tygodni życia dziecka. „PANIE, OTO CHORUJE TEN, KTÓREGO TY KOCHASZ” (J 11, 3) – pisały w wiadomości do Jezusa Maria i Marta, siostry Łazarza. Z pewnością każdy, pochylony nad schorowanym bliskim, mógłby posłać Bogu taką wiadomość. W pewnym sensie tak też zrobiła pani Róża – nie zachęcała Oskara, by prosił Boga o cud uzdrowienia, o łaskę długiego życia. Zachęciła chłopca do pisania do Boga zwyczajnych listów. W efekcie stało się to, co najważniejsze: Oskar i Bóg naprawdę się spotkali, serce chłopca przeniknęła najważniejsza Obecność. Przez ostatnie trzy dni życia, gdy Oskar potrzebował coraz więcej snu, stawiał na szafce przy łóżku kartonik z napisem: „Tylko Bóg ma prawo mnie obudzić”.
Ponad 32 mln pielgrzymów przybyły dotychczas do Watykanu w roku Jubileuszu Nadziei 2025
Zbliża się koniec Jubileuszu Nadziei. Zakończy się on 6 stycznia 2026 roku, w uroczystość Objawienia Pańskiego, kiedy Papież Leon XIV zamknie Drzwi Święte Bazyliki św. Piotra w Watykanie. Wcześniej jednak zostaną zamknięte drzwi pozostałych trzech papieskich bazylik w Rzymie. Jubileusz Nadziei ogłosił i otworzył papież Franciszek, a zakończy go Leon XIV.
Jako pierwsze Drzwi Święte zamknięte zostaną w bazylice Matki Bożej Większej – Santa Maria Maggiore. Stanie się to 25 grudnia, w uroczystość Bożego narodzenia, podczas Mszy św., która rozpocznie się o godz. 18. Przewodniczyć jej będzie kard. Rolandas Makrickas, archiprezbiter tejże bazyliki.
Chrześcijaństwo bez judaizmu nie istnieje, a współczesny antysemityzm nosi znamiona dawno potępionej herezji - piszą członkowie Koła Naukowego Teologów KUL w nowym stanowisku dotyczącym dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Autorzy dokumentu, powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II, podkreślają, że dialog z Żydami nie jest opcją fakultatywną, lecz koniecznością dla duchowego zdrowia Kościoła. Poruszono także kwestie stosunku katolików do święta Chanuki oraz literatury talmudycznej, przestrzegając jednocześnie przed postawą „ciasnego symetryzmu” w relacjach międzyreligijnych.
- W odpowiedzi na list otwarty przeciwko rokrocznemu obchodzeniu żydowskiego święta Chanuki na KUL, jako teolodzy postanowiliśmy dokonać przypomnienia katolickiego nauczania i optyki na temat dialogu z judaizmem. Nie robimy tego w duchu kontrreformacyjnym czy konfrontacyjnym, ale po to, by w osobach niemających jakiejś pogłębionej wiedzy w tym temacie rozwiać wątpliwości, jak na to zagadnienie patrzy cały Kościół, z Żyjącym Piotrem na czele. Tak, by nikt nie wziął za nauczanie Kościoła pewnych osobistych wątpliwości czy uprzedzeń takiej, czy innej grupy osób. Jest to wyraz naszej misji kroczenia, jako teolodzy, ramię w ramię z Kościołem, w charakterze uczniów, a nie recenzentów - mówi KAI ks. dr Karol Godlewski z KUL.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
