Upadnijmy dziś, umiłowani bracia i siostry, przed tą wielką miłością Boga wobec człowieka i przed pokorą Boga. (…)
Te same prawdy o miłości i pokorze Boga a zarazem o miłości ludzkiej, wspaniałości życia ludzkiego i godności człowieka zostały przekazane na obecne Święta w watykańskiej instrukcji „Dignitas personae”, dotyczącej problemów bioetycznych, bardzo w dzisiejszych laickich czasach kwestionowanych. Istota ludzka powinna być szanowana i traktowana jako osoba ludzka od chwili swojego zaistnienia do naturalnej śmierci - głosi ten papieski dokument. Człowiek ma nienaruszalne prawo do życia zawsze, czy jest rozwinięty, dorosły, czy jest w stanie embrionalnym. Instrukcja wskazuje też na małżeństwo i rodzinę jako na początek życia. Zawsze tylko wspólnota małżeńska i rodzina objawiać może miłość Bożą. Małżonkowie mają też nienaruszalne prawo do stawania się ojcem i matką. Przekazywanie życia osobie ludzkiej jest zawsze owocem aktu miłości między małżonkami. Tego nie można pominąć. Dalej, jakiekolwiek niszczenie embrionów, które nie osiągają takowego rozwoju, aby się bronić, jest zawsze krzywdą godzącą w dobro i godność człowieka. Ostatnia wypowiedź Stolicy Świętej „Dignitas personae” wzywa nas także do stwarzania rozwiązań i propozycji alternatywnych do zabiegów in vitro. Te rozmijają się z poszanowaniem godności samego początku zaistnienia człowieka i narażają człowieka na zniszczenie w jego początkach. Bardzo ważne jest zapobieganie i leczenie niepłodności, która jest obecnie chorobą cywilizacyjną. Dla wszystkich chrześcijan sprawą niezwykłej wagi jest ratowanie życia w jakiejkolwiek jest ono postaci. Sprawą największej wagi jest również ratowanie dzieci, które się rodzą w bardzo trudnych warunkach ekonomicznych rodzin i samotnych nieraz matek. Urodzonym dzieciom za wszelką cenę trzeba stwarzać warunki dla godnego życia. Dziecko urodzone może znaleźć prawdziwą rodzinę, ciepło miłości w takiej rodzinie.
W takim kontekście czasowym ukazania się instrukcji papieskiej o godności osoby ludzkiej i świętości aktu małżeńskiego chcę Wam, umiłowani wierni, podać wiadomość, że 28 grudnia tego roku, w święto Świętej Rodziny, zostanie poświęcone „Okno życia Bł. Edmunda Bojanowskiego”. Znajduje się ono przy ulicy św. Kazimierza 1, niedaleko Jasnej Góry, w stronę kościoła św. Barbary. Kościół częstochowski składa w ten sposób „na gwiazdkę” dar Bogu i ludziom dla obrony świętości i godności życia. Wielkie podziękowanie składam naszej Caritas częstochowskiej i zwłaszcza drogim Siostrom Służebniczkom starowiejskim za podjęcie się tego sposobu ratowania dzieci. Matka, która nie jest w stanie otoczyć dzieciątka opieką, może zostawić je w „Oknie Życia”. Okno jest w pewnym oddaleniu od ulicy i przybliżanie się do niego może się odbyć przy zachowaniu dyskrecji. Zapewnia się całkowitą anonimowość. Dzięki „Oknu Życia” noworodek dostanie nową tożsamość i szansę na prawdziwą miłość, bo wiele par małżeńskich z taką miłością oczekuje na dziecko do adopcji. Otworzenie „Okna” uruchamia alarm, będący wołaniem o podjęcie natychmiastowej opieki. Dzięki niemu siostry służebniczki wyspecjalizowane już opieką nad małymi dziećmi w tym domu, podejmą inicjatywę. Dziecko natychmiast znajdzie się pod opieką lekarską. Oczywiście, „Okno Życia” jest ostatnią deską ratunku i oby nie było za często otwierane. Bogu więc i ludziom niech będą dzięki za dar tego „Okna”.

Wasz pasterz

† Stanisław Nowak, Arcybiskup Metropolita Częstochowski

Częstochowa, 22 grudnia 2008 r.